Brussels Plan B: 2013

20 Dec 2013

RESTEZ DE MARBRE !

Ceci n'est aucunement lié à Brussels Plan B mais je souhaitais partager ce moment d'histoire...

J'ai retrouvé la tombe de Mr Mora (l'inventeur de la Fricandelle) aux USA (Miami)

Il s'est mis au chaud après avoir fait fortune avec ses nombreux et fascinants produits tels que ceci :

http://www.mora.be/fr/histoire/

15 Dec 2013

MA REGION REVIT - MIJN GEWEST HERLEEFT

Bruxelles est une ville européenne mais plus encore car elle porte la responsabilité d’être LA capitale de l’Europe. Quand l’Europe entière est tournée vers vous, il faut tenter humblement de donner l’exemple d’une urbanité embrassant les projets de demain et c'est ce que Bruxelles tente de prouver depuis ces dernières années. Mais avant de montrer véritablement l’exemple, Bruxelles devra revenir de loin et tenter de se réapproprier une identité qui me semble avoir été malmenée depuis bien longtemps. L’image d’une ville est fédératrice et permet aux citoyens d’habiter et de s’approprier cet endroit commun et multiculturel que représente l’espace urbain. La dissolution de cette identité, les transformations historiques et la chaotique utopie fonctionnaliste ont donné naissance à ces nombreux lieux, témoignages de la lassitude des choses, et capturés sur bon nombre de mes photos.

Il est temps de partager ce que nous faisons de mieux, de mettre en avant notre patrimoine, de réancrer Bruxelles dans son histoire de ville médiévale et d’harmoniser nos mobiliers urbains en faisant le choix du durable, d’une esthétique valorisant les espaces sans les défigurer, de rendre les gens fiers de leurs habitats respectifs et de leurs communes, en donnant aux uns ce qui est installé chez les autres (si une commune peut bénéficier de lampadaires style 19ème, pourquoi refiler les anciennes lampes d’autoroutes aux autres moins chanceux ?)

Les quartiers ne devraient avoir aucune honte à revendiquer leurs origines ethniques en arborant des messages tels que "le quartier turc vous souhaite la bienvenue", "ici c’est Matonge", "bienvenue dans le petit Paris", "China town" et une double signalétique dans la langue de la communauté. Valoriser les cultures des populations c’est donner du sens aux lieux et cette attitude amènera certainement les gens à améliorer et soigner leurs quartiers tout en respectant l’urbanisme bruxellois, car quand on est fier on l’affiche ! Le nom des rues doivent inspirer le commerce et faire renaître la magie des lieux. Je trouve complètement absurde le fait de ne pas trouver un bon poulet grillé rue marché au poulet, de ne pas avoir de fromageries rue marché aux fromages et de ne pas croiser le moindre arbre rue de la verdure !

De nombreux endroits sont ainsi boudés et souvent abandonnés pendant des décennies n’offrant à long terme aucune possibilité à une réaffectation, devenus chancres urbains dans lesquels la nouvelle mutation tendance trouvera une réponse à la destruction. Il n’est pas question ici de s’opposer à la modernité et au progrès mais bien d’en diminuer le traumatisme et la situation dans laquelle ces valeurs sont imposées aux habitants, souvent comme une dent arrachée sans anesthésiant, provoquant souffrance et saignement au sein des zones concernées.

La ville n’est pas encore morte et nous disposons du patrimoine nécessaire pour y insuffler un plan directeur, un vrai code urbanistique afin d’adapter ce qui existe sans tomber dans le piège de l’obsolescence programmée et de travailler sur le présent en offrant à l’histoire l’opportunité de donner une valeur ajoutée à nos habitats et nos espaces publiques.

Régis Decroos

Brussel is een Europese stad maar meer nog, ze draagt de verantwoordelijkheid DE hoofdstad van Europa te zijn. Wanneer Europa zich tot u wendt, moet men nederig proberen een voorbeeld van urbanisme te tonen door de projecten van morgen te omhelzen en dit is wat Brussel de voorbije jaren tracht te bewijzen. Maar voordat het echt het voorbeeld kan tonen zal Brussel van ver moeten komen en proberen een identiteit te heroveren die volgens mij sinds lange tijd mishandeld is. Het beeld van een stad is verenigend en geeft de kans aan de bewoners zich deze gemeenschappelijke en multiculturele plaats, die de stedelijke ruimte vertegenwoordigt, eigen te maken en te bewonen. De ontbinding van deze identiteit, de historische transformaties en de chaotische functionalistische utopie hebben de ruimte gecreëerd voor de talrijke plaatsen, getuigen van de helaasheid der dingen, en gevat op een groot aantal van mijn foto’s

Het is tijd om waar we het best in zijn te delen, om onze aandacht te vestigen op ons patrimonium, om Brussel te herankeren in zijn geschiedenis van Middeleeuwse stad. Dit door middel van harmonisatie van urbanistische meubels, voor duurzaamheid te kiezen., voor een esthetiek te kiezen die ruimtes valoriseert zonder ze te ontsieren en door de mensen trots te maken op hun respectievelijke woningen en gemeente. Eveneens door aan de ene persoon te geven wat bij de andere geïnstalleerd is. (als een gemeente kan genieten van lampadaires in de stijl van de XIXe eeuw , waarom krijgen de anderen die minder geluk hebben oude lampen van snelwegen?)

Buurten zouden geen enkel gevoel van gêne moeten ondervinden hun ethnische origines te vorderen door boodschappen zoals "de Turkse buurt wenst u van harte welkom", "hier is het Matonge", "welkom in le Petit Paris", "China town" en door een tweede signalisatie met de taal van de gemeenschap te verspreiden. De culturen van de bevolking valoriseren is zin geven aan deze plaatsen en deze attitude zal er ongetwijfeld toe leiden dat mensen hun buurten zullen verbeteren en ervoor zorg zullen dragen terwijl ze het Brusselse urbanisme respecteren. Wanneer men trots is toont men het !

De straatnamen moeten de handel inspireren en magie van de plekken doen herboren worden. Ik vind het volledig absurd dat er geen goede gegrilde kip te vinden is op de Kippenmarkt, geen enkele kaashandel te vinden is in de straat van de kaasmarkt en geen enkele boom te zien in de Groene Straat !

Verschillende plaatsen worden zo gemeden en worden vaak gedurende decennia verwaarloosd met als gevolg dat er op lange termijn geen enkele mogelijkheid is tot herverdeling. Deze plaatsen zijn urbanistische kankers in de welke de nieuwe mutatie tendens een antwoord zal vinden op de destructie. Er is hier geen sprake van zich tegen moderniteit te keren of tegen voortuitgang te zijn maar wel ervan het traumatisme te verminderen en de situaties in welke deze waarden aan de bewoners worden opgedrongen te verminderen. Vaak zoals een tand die uitgetrokken wordt zonder verdoving, verantwoordelijk voor leed en bloedingen op de betreffende zones.

De stad is nog niet dood en we beschikken over een noodzakelijk patromonium om er een groot plan aan te ontrekken , een echte urbanistische code zodat wat bestaat aangepast wordt zonder te hervallen in de val van de producten met beperkte levensduur en aan het heden te werken door de geschiedenis de kans te geven een toegevoegde waarde aan onze woonsten en publieke plaatsen te geven.

Régis Decroos